دلتنگم
مثل مادر بی سوادی که
دلش هوای بچه اش را کرده
ولی بلد نیست شماره اش را بگیرد...
چنان پرنده ای باش
که روی شاخه ای سست و ضعیف نشسته و آواز می خواند
و لرزش شاخه را به زیر پایش حس می کند اما همواره به آواز خواندنش ادامه می دهد
زیرا اطمینان دارد که بال و پر دارد!
حالم خوب است...
خوبه
خوب...
آنقدر که گلویم امشب مهمانی به راه انداخته!!!!
.
.
.
.
.
.
بغضم بد هوس رقصیدن کرده...