نگفتم...

وقتی چمدانش را به قصد رفتن بست، 

نگفتم : عزیزم ، این کار را نکن . 

نگفتم : برگرد 

و یک بار دیگر به من فرصت بده . 

وقتی پرسید دوستش دارم یا نه ، 

رویم را برگرداندم. 

حالا او رفته 

و من 

تمام چیزهایی را که نگفتم ، می شنوم. 

نگفتم : عزیزم متاسفم ، 

 
چون من هم مقّصر بودم. 

نگفتم : اختلاف ها را کنار بگذاریم ، 

چون تمام آنچه می خواهیم عشق و وفاداری و مهلت است. 

گفتم : اگر راهت را انتخاب کرده ای ، 

من آن را سد نخواهم کرد. 

حالا او رفته 

و من 

تمام چیزهایی را که نگفتم ، می شنوم. 

او را در آغوش نگرفتم و اشک هایش را پاک نکردم 

نگفتم : اگر تو نباشی زندگی ام بی معنی خواهد بود. 

فکر می کردم از تمامی آن بازی ها خلاص خواهم شد. 

اما حالا ، تنها کاری که می کنم 

گوش دادن به چیزهایی است که نگفتم. 

نگفتم :بارانی ات را درآر... 

قهوه درست می کنم و با هم حرف می زنیم. 

نگفتم :جاده بیرون خانه 

طولانی و خلوت و بی انتهاست. 

گفتم : خدانگهدار ، موفق باشی ، خدا به همراهت . 

او رفت 

و مرا تنها گذاشت 

تا با تمام چیزهایی که نگفتم ، زندگی کنم. 

 

تازه فهمیدم...

اولین بار

که بخواهم بگویم دوستت دارم خیلی سخت است

تب می کنم، عرق می کنم، می لرزم

جان می دهم هزار بار

می میرم و زنده می شوم پیش چشمهای تو

تا بگویم دوستت دارم

اولین بار که بخواهم بگویم دوستت دارم

خیلی سخت است

اما آخرین بار آن از همیشه سخت تر است

و امروز می خواهم برای آخرین بار بگویم دوستت دارم   

و بـعد راهم را بگیرم و بروم  

چون تازه فهمیدم  

تو هرگز دوستم نداشتی !